เมื่อคนสองคนตัดสินใจมาใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน หรือตัดสินใจแต่งงานกัน จุดนี้ถือเป็นจุดเริ่มต้นของการมีชีวิตครอบครัว ซึ่งจุดหมายปลายทางของแต่ละครอบครัวจะเป็นแบบใดนั้น คงไม่สามารถคาดการณ์หรือบอกได้ว่า คุณสองคนจะเดินทางไปด้วยกันจนถึงจุดหมายปลายทางดังที่ผู้เฒ่าผู้แก่ได้อวยพรไว้ในวันสมรสว่า “ขอให้ถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชร” ได้หรือไม่เพราะการที่คนสองคนต้องมาใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน ในช่วงระยะข้าวใหม่ปลามันอะไรๆ เราก็พอจะยอมได้ แต่เมื่อชีวิตคู่เดินทางไปซักระยะหนึ่ง ความเป็นตัวตน นิสัยที่แท้จริงของแต่ละคนก็จะแสดงออกมา การจะให้เรามีนิสัยที่ถูกใจ ดีพร้อมสำหรับอีกคนคงเป็นเรื่องที่ยาก

อย่างเรื่องราวของ “นายหวัง” ทำอาชีพเป็นพนักงานขับรถแท็กซี่ที่ได้เล่าเรื่องราวของเขาให้เราได้ฟังว่า วันหนึ่งเขาได้รับผู้โดยสารสองสามีภรรยาที่กำลังมีปัญหาทะเลาะถกเถียงกันอยู่ นายหวังได้ยินเสียงทะเลาะดังจากเบาะหลัง ซึ่งจับใจความได้ว่า “สามีของเธอกำลังมีชู้ แต่สามีไม่ยอมรับ และกล่าวหาภรรยากำลังเข้าใจผิด”

ทั้งสองคนบอกให้นายหวังขับรถพาไปส่งอำเภอเพื่อจดทะเบียนหย่า นายหวังได้ยินแต่ไม่ได้ขับรถไปยังจุดหมาย กลับขับไปชานเมืองแทน เมื่อสองคนเห็นว่ากำลังไปผิดทางจึงบอกให้หยุดรถ แต่เขากลับขับรถด้วยความเร็วกว่าเดิม จนมาถึงสถานที่ลับหูลับตาผู้คน

จากนั้น นายหวังได้จอดรถแล้วหยิบเอาท่อนเหล็กออกจากใต้เบาะและบังคับให้ทั้งสองคนลงจากรถ สามีเห็นจึงพูดว่า “ขอร้องอย่าทำอะไรพวกเราเลย ภรรยาผมเป็นคนขวัญอ่อน กลัวแม้กระทั่งหนู อยากได้เงินผมให้แต่อย่าทำให้เธอกลัว” ภรรยาที่หลบอยู่ข้างหลังสามีก็พูดต่อว่า “เขาเป็นโรคหัวใจอยู่ วันนี้ลืมเอายาติดตัวมาด้วย อยากได้เงินก็เอาไป แต่อย่าทำให้เขาตกใจเลย”

นายหวังจึงพูดว่า “พวกคุณจะมาหย่าไม่ใช่หรือ ? นี่ก็มาถึงแล้วไง !” เขาบังคับให้ทั้งสองคนเดินเข้าไปในบ้านร้างหลังใหญ่แห่งหนึ่ง เห็นได้ชัดเจนว่าสถานที่นี้เคยเป็นคฤหาสน์หรูที่เคยถูกไฟไหม้มาก่อน สองสามีภรรยากอดกันไว้


“เดินเข้าไปดูสิ มาถึงแล้วนะ!!” เมื่อทั้งสองเดินเข้าไป สามีพูดว่า “พามาที่นี่ทำไม ? อยากได้เงินก็เอาไปเลย อย่าฆ่าพวกเรา เราสัญญาจะไม่แจ้งตำรวจ” สีหน้าภรรยาเริ่มซีดและอ่อนแรง ส่วนสามีมีอาการตกใจและกอดภรรยาเอาไว้ ทันใดนั้นนายหวังพูดว่า “ที่นี่คือสถานที่หย่าที่พวกคุณต้องการ” !!

เมื่อ 3 ปีก่อนที่นี่เป็นบ้านของผมเอง ผมเคยมีบริษัทอันรุ่งเรือง ภรรยาและลูกชายที่น่ารักอยู่ที่นี่ ผมใช้เงินทั้งหมดซื้อที่ดิน และสร้างคฤหาสน์ไว้ที่นี่ ผมทำงานหาเงินจนไม่มีเวลาให้ครอบครัว จนภรรยาสงสัยว่าผมไปมีชู้ เราทะเลาะกันจนลืมดูแลลูก ทำให้เขาตกน้ำในสระว่ายน้ำจนเสียชีวิต หลังจากนั้นเราก็หย่ากันและเธอก็จุดไฟเผาบ้านหลังนี้ด้วยความโกรธ จนกระทั่งบริษัทของผมก็ล้มละลายลง ทุกวันนี้ต้องออกมาขับแท็กซี่แทน”

นายหวังพูดต่อว่า “เห็นไหมว่าเมื่อสักครู่ตอนที่เกิดอันตราย พวกคุณต่างคอยปกป้องกันและกัน แสดงว่าพวกคุณยังรักกัน ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ควรจะหย่ากันเพราะเรื่องแค่นี้ !” ภรรยารู้สึกได้ว่าตัวเองกำลังจับมือของสามีอยู่ จึงสะบัดมือทิ้ง แต่สามีเอื้อมมือไปคว้าเอาไว้ พูดว่า “ผมอยากบอกคุณว่า ที่ผ่านมาคุณกำลังเข้าใจผิดผมอยู่ เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมได้ไหม ?” ภรรยาไม่ได้ตอบใดใด ทั้งสิ้น แต่กับเดินเข้าไปกอดสามีแทน

หลังจากนั้นนายหวังก็ขับรถพาพวกเขาไปส่งที่บ้าน พวกเขาชวนไปนายหวังทานอาหารด้วยกันก่อน แต่นายหวังปฏิเสธและพูดว่า “พวกคุณไม่หย่ากัน หน้าที่ของผมก็ถือว่าสำเร็จแล้ว” จากนั้นนายหวังก็ขับรถตรงไปโรงพยาบาล เพื่อไปหาภรรยาที่เป็นเจ้าหญิงนิทราอยู่ พูดกับเธอว่า “ที่รัก วันนี้ผมช่วยเหลือได้แล้วอีกครอบครัวหนึ่ง หวังว่าจะมันช่วยแก้กรรมของเราได้ ถ้าคุณยกโทษให้ผม ช่วยฟื้นขึ้นมาทีได้ไหม……”

**รูปภาพไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อหา